De Binnendieze volgens Wikipedia:
De Binnendieze is de verzamelnaam van een aantal stromen in de binnenstad van ‘s-Hertogenbosch.
Omdat de stad in verleden nauwelijks ruimte had zich uit te breiden, is in de loop van de tijd een groot deel van de Binnendieze overkluisd, dat wil zeggen overbouwd met huizen. De beken waren (en zijn) daardoor nog nauwelijks als zodanig te herkennen. De ontwikkeling is hier dus heel anders geweest dan bij Hollandse steden, waar de grachten voor de huizen liepen.
De beken gingen steeds meer fungeren als riool. De populatie knaagdieren moest in toom gehouden worden door speciale rattenvangers die de beesten met gekookte aardappels lokten om ze in het duister letterlijk aan de haak te slaan. Halverwege de 20e eeuw besloot men het water te dempen, maar vanwege het unieke karakter is hiertegen verzet ontstaan. Toen dit succes had is men in 1973 met de restauratie begonnen. De restauratie was klaar in het najaar van 1998.
Tegenwoordig behoort een boottochtje over de Binnendieze en onder de stad tot een van de toeristische hoogtepunten van ‘s-Hertogenbosch. In 2008 werd het 14e venster van de watercanon van Nederland aan de Binnendieze gewijd.
Bij het ontstaan van de stad moet er al een groot aantal vertakkingen geweest zijn, waartussen donken waren opgewaaid. Het begin van ‘s-Hertogenbosch was een omwalling van de Markt die op een donk ligt. Toen werden al meteen kunstmatige lopen gegraven die dienden als eerste stadsgracht. Later werden ten behoeve van de doorstroming, goed voor scheepvaart en ontwatering, een aantal doorsteken gegraven. Zo ontstond een waar doolhof van ongeveer twaalf kilometer lengte, waarvan nu bijna een derde resteert: 3630 meter, 1290 meter daarvan overkluisd. Bij bouwprojecten worden nog regelmatig in vergetelheid geraakte vertakkingen herontdekt.
De binnendieze volgens K.G. De Diezepiezers:
Vergimmes mooi plekske om in te piezen